Een reusachtige toverspiegel, in het midden een rond podium, aan alle kanten omringd door stoelen die het publiek opwachten. Geen scenografie, alleen zeven mannen in tanktops, militaire broeken en rubberen schoenen. Mannen spelen mannen. Mannen spelen vrouwen. En mannen spelen vrouwen terwijl ze gekleed zijn als mannen. Dat was ook zo in de tijd van Shakespeare, toen vrouwen niet op het toneel mochten optreden. Geen kostuums om duidelijk te maken wie nu eigenlijk de vrouw en de man is. “Wat Shakespeare echt wilde, maar toen niet recht durfde te schrijven” (Martin Tulinius)